سنگ های طبیعی اولین ماده ای بودند که انسان برای ساخت خود استفاده کرد. آنها برای میلیون ها سال وجود داشته اند و دارای ویژگی های فوق العاده ای از مقاومت، فشردگی و دوام هستند.
آثار زیادی وجود دارد که گواه استفاده و مقاومت آنها در طول زمان و در طول زمان است: اهرام مصر، سازه های یکپارچه استون هنج، کولوسئوم در رم، کلیساهای متعدد پراکنده در سراسر سیاره.
دقیقاً به دلیل همین ویژگی ها، سنگ طبیعی در طول زمان و در جامعه معانی جادویی و خواصی منحصر به فرد برای هر یک از آنها پیدا کرده اند. حتی معنای نام افراد را به سنگ ها و خواصی که هر کدام از آنها پنهان و القا می کند پیوند زده اند.
سنگ های طبیعی نسوز، بهداشتی، غیر سمی هستند. آنها سنگ هایی هستند که به دنبال تبلور یک ماگما ایجاد می شوند، جایی که ماگما جرمی است در دمای بالا که توسط مخلوطی از مایع، گاز و بلورها تشکیل شده است.
سنگ های ماگمایی را می توان به نوبه خود به دو دسته تقسیم کرد: سنگ های پلوتونیک و سنگ های آتشفشانی.
سنگ‌های ماگمایی پلوتونیک سنگ‌هایی هستند که در داخل پوسته زمین تشکیل شده‌اند و به دلایل زمین ساختی و ژئومورفولوژیکی روی سطح زمین یافت می‌شوند.
سنگ‌های ماگمایی آتشفشانی، سنگ‌هایی هستند که روی سطح زمین تشکیل شده‌اند. ماگما از طریق پدیده آتشفشانی (خروج گدازه) به سطح آورده می شود.
آنها سنگ هایی هستند که از موادی (به نام رسوبات) ساخته شده اند که از تجزیه، از طریق فرآیندهای مختلف، سنگ های از قبل موجود به دست می آیند. تشکیل آنها در چهار مرحله به نام “چرخه رسوبی” صورت می گیرد:
فاز اول: دگرسانی سنگ های از قبل موجود در سطح زمین با تشکیل ذرات جامد و مواد در محلول.
فاز دوم: حمل و نقل مواد باقیمانده و محلول توسط رودخانه ها، بادها، یخچال ها و غیره.
فاز III: رسوب گذاری (رسوب) مواد در محیط های مختلف (قاره ای، دریایی و غیره). رسوب گذاری در لایه های متوالی صورت می گیرد.
فاز IV: تشکیل سنگ (سنگ شدن رسوبات) در اثر فشار وارده توسط سایر رسوبات که به تدریج در بالای آنها تجمع می یابد. فرآیندها به طور کلی دیاژنز (فرایندهای دیاژنتیکی) نامیده می شوند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.