تحقیقات با استفاده از عصاره چای یا چای استاندارد و کنترل آماده سازی چای زرین قرمز می تواند به روشن شدن اثرات احتمالی چای زرین قرمز برای سلامتی کمک کند.
ظرفیت آنتی اکسیدانی چای ویترو و ظرفیت آنتی اکسیدانی در VIVOIn Vitro ظرفیت آنتی اکسیدانی چای فلاونوئیدهای چای، در شرایط آزمایشگاهی، برای تقویت ارتباط سلولی و تحریک شکاف پیدا شده است.
آنزیم های وابسته به سیتوکروم P450 کبدی را مهار نمی کند. با این حال، فرضیه اصلی مرتبط با فواید سلامتی احتمالی چای با خواص آنتی اکسیدانی فلاونوئیدهای سازنده آن مرتبط است.
علاوه بر خاموش کردن مستقیم گونه‌های اکسیژن فعال، فلاونوئیدهای چای می‌توانند یون‌های فلزی مانند آهن و مس را کیلیات کنند تا از مشارکت آنها در واکنش‌های فنتون و هابر ویس جلوگیری کنند.
ظرفیت آنتی اکسیدانی چای و پلی فنل های چای با چندین روش ارزیابی شده است. با استفاده از سنجش ظرفیت جذب رادیکال اکسیژن (ORAC)، Cao و همکاران مشخص شد که هم چای سبز و هم چای سیاه نسبت به سبزیجاتی مانند سیر، کلم پیچ، اسفناج و کلم بروکسل دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بسیار بالاتری در برابر رادیکال های پراکسیل هستند.
با استفاده از سنجش توانایی کاهش آهن در پلاسما (FRAP)، لانگلی ایوانز دریافت که ظرفیت آنتی اکسیدانی کل چای سبز قوی تر از چای سیاه است.
با استفاده از سنجش ظرفیت آنتی اکسیدانی معادل توکل (TEAC)، Rice-Evans etal. اپی کاتچین و کاتچین را در میان 24 فلاونوئید پلی فنولی مشتق شده از گیاه که آنها ارزیابی کردند، رتبه بندی کردند.
ظرفیت آنتی اکسیدانی فلاونوئیدها که در شرایط آزمایشگاهی تعیین می شود بستگی به نوع سنجش مورد استفاده دارد و فاکتورهایی مانند فراهمی زیستی و متابولیسم را منعکس نمی کند.
بنابراین، به نظر می‌رسد که آزمایش‌های ex vivotest ظرفیت آنتی‌اکسیدانی، تأثیر فیزیولوژیکی چای را بهتر نشان می‌دهند.
ظرفیت آنتی‌اکسیدانی Ex Vivo اخیراً، چندین آزمایش بالینی نشان داده‌اند که یک دوز چای ظرفیت آنتی‌اکسیدانی پلاسما را در بزرگسالان سالم در عرض 30 تا 60 دقیقه پس از مصرف بهبود می‌بخشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.