پوشیدن کت و شلوار زنانه بیرونی به عنوان یک زن نه تنها بسیار عالی به نظر می رسد، بلکه در پیام خود بسیار نمادین است. بیش از 30 سال است که کت و شلوار نماینده زن مستقل و رهایی یافته است، پیامی که همه زنان باید به آن افتخار کنند.
در نسخه ۱۹۷۷ کتاب لباس زنانه برای موفقیت، نویسنده جان تی مولوی وقت زیادی را برای رسیدن به این اصل تلف نکرد: «اکثر زنان آمریکایی برای شکست لباس می‌پوشند».
(برای منصفانه بودن، او همچنین نوشت که این مورد در مورد مردان نیز صدق می کند.) راهنمای Molloy اصول اولیه آنچه را که او مهندسی کمد لباس می نامید، بیان کرد، راهی برای لباس پوشیدن برای بالا رفتن از نردبان شرکت و جدی گرفتن توسط مردان.
او آن را لباس‌های قدرتمند نامید و نگاهی گذرا به روند مد در دنیای تجارت برای زنان در سال‌های بعد نشان می‌دهد که زنان دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهند که مولوی تجویز کرده است.
آنها آنچه را که محققین پاتریشیا کیمل و مری لین دامهورست در سال 1997 آن را «لباس» نامیدند، پذیرفتند. یونیفرم برای موفقیت» در تعداد زیادی.
این روند با تغییرات اجتماعی همراه شد. همانطور که کیمل و دامهورست بیان کردند، با ورود زنان به نیروی کار در دهه 1970، «پوشیدن لباس برای کار [تبدیل به] تمرینی در سیاست و دیپلماسی شد».
لباس برای موفقیت به یک کت و شلوار دامن و بلوز نیاز داشت که منعکس کننده کد لباس شرکتی مردانه بود اما مهمتر از همه، آن را تکرار نمی کرد.
به گفته کیمل و دامهورست، «اجرای هنجارهای استاندارد کت و شلوار، کراوات و آرایش مردانه … اگر آنقدر صریح وام گرفته شود که زن عملاً خود را به عنوان یک مرد ببرد، نقض قوانین جنسیتی رایج است.» خطوط نرم‌تر و به‌طور سنتی زنانه‌تر کت و شلوار دامن، مجموعه‌ای از مشکلات خاص خود را ایجاد می‌کرد: آنها برای تشریح تفاوت‌های بین مردان و زنان خدمت می‌کردند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.